حاكمیت سایبری خارج از كشور-۲۳
مقابله با استعمار دیجیتال چگونه محقق می شود
در دهه های اخیر و همزمان با گسترش نفوذ اینترنت، تلاش آمریکا جهت استفاده از فضای مجازی برای استعمار و سلطه بر جهان تشدید شده، اما چگونه می توان با این تلاش ها مقابله نمود.
به گزارش آنی تل به نقل از مهر، در مقابل الگوی سلطه جویانه ای که آمریکا و هم پیمانانش در فضای مجازی به دیگر کشورها تحمیل می کنند، برخی کشورهای دیگر جهان بر گسترش همکاریهای بین المللی در اینترنت، به اشتراک گذاری تجارب، سهیم شدن در سود تجارت الکترونیک به شکلی عادلانه و غیره تاکید کرده و به صورت کلی درصدد ساختن آینده ای مشترک در فضای مجازی می باشند.
چین همچون کشورهایی است که چنین دیدگاهی به فعالیتهای مشارکتی در بین کشورها در فضای مجازی دارد. چین از سال ۲۰۱۴ همه ساله کنفرانسی به نام کنفرانس جهانی اینترنت برگزار می نماید و دیدگاه های خویش را در زمینه نحوه استفاده از فضای مجازی را منتشر می کند. شیوع کرونا سبب شده تا ارزش و اهمیت این نگرش در مقابل رویه تهاجمی، خصمانه و استعمارگرایانه آمریکا بیشتر به چشم بیاید. چونکه جامعه جهانی دریافته که تنها با حفظ وحدت و همکاری در فضای مجازی و حقیقی می توان از ناملایمات و چالش های خطرناک عبور کرد.
در جریان برگزاری دومین کنفرانس جهانی اینترنت در سال ۲۰۱۵، شیء جین پینگ رئیس جمهور چین ۴ اصل و ۵ پیشنهاد در ذیل هر یک از این اصول را برای کمک به توسعه جهان و بهبود زمامداری اینترنت ارائه نمود. احترام به حاکمیت کشورها در فضای مجازی، توجه به آینده مشترک بشریت در فضای مجازی و غیره همچون این اصول بود. در سال ۲۰۱۹ کمیته سازماندهی کنفرانس جهانی اینترنت سندی مفهومی به نام «ایجاد جامعه ای با آینده ای مشترک در فضای سایبر با همکاری گروهی» را منتشر نمود.
این سند اخیرا بروز رسانی شده و مرور آن به خصوص در شرایط شیوع کرونا خالی از لطف نیست.
۴ اصل این سند و پیشنهادات ذیل آن به شرح زیر است:
۱. دستیابی به توسعه مشترک. سیاست گذاری در حوزه اینترنت باید فراگیر، فعالانه و هماهنگ باشد تا همگان از آن بهره مند شوند، سرعت شکل گیری زیرساخت های مورد نیاز جهت استفاده از خدمات فناوری اطلاعات باید افزایش یابد، توسعه خلاقانه اقتصاد دیجیتال سرعت بگیرد و ظرفیت خدمات عمومی ارتقا یابد.
*باید دسترسی به اینترنت بیشتر شود. گسترش شبکه کابل فیبر نوری، ایجاد شبکه کابل های زیردریایی، توسعه خدمات اینترنت در کشورهای در حال توسعه بدین منظور باید مورد توجه قرار بگیرد.
*ایجاد زیرساخت های اطلاعاتی توسعه یابد. همکاری برای ارتقای این زیرساخت ها و ظرفیت سازی و پشتیبانی از طریق اندازی شبکه های نسل پنجم، اینترنت اشیا و اینترنت صنعتی بدین منظور انجام می شود تا رشد و احیای اقتصادی در جهان ممکن شود.
*ظرفیت خدمات عمومی مبتنی بر آی سی تی افزایش یابد. بدین منظور باید به اشتراک گذاری تجارب و همکاری جهت استفاده از فناوری های دیجیتال برای خدمات رسانی در شرایط اضطراری و وقوع بلایای طبیعی در دستور کار قرار بگیرد. فناوری های دیجیتال باعث ظرفیت سازی های تازه در حوزه فرهنگ، آموزش، حفاظت از محیط زیست، برنامه ریزی شهری، مدیریت جوامع و ارتقای مراقبت های درمانی می شود.
*باید فناوری های دیجیتال برای کمک به توسعه صنعتی و تحول اقتصادی به این حوزه ها تزریق شود. افزوده شدن فناوری های دیجیتال به صنایع سنتی رشد و تحول اقتصادی را تسهیل کرده و به اشتراک گذاری منابع داده و افزایش کیفیت زندگی را ممکن می کند.
*محیط کسب و کار باید تقویت شود تا صنایع جهانی آی سی تی به شکلی امن و پایدار در این محیط و در زنجیره های تأمین مورد استفاده قرار بگیرند. بدین منظور کشورها باید برای آزادسازی محیط های کسب و کار تلاش کنند و همکاری با آنها برای حضور گسترده تر در بازار جهانی را در دستور کار قرار دهند. قانون گذاری در محیط دیجیتال هم باید بگونه ای صورت بگیرد که اعتماد متقابل افزایش یابد.
۲- باید همکاری در زمینه تأمین امنیت سایبری افزایش یابد تا استفاده از اینترنت به شکلی باثبات و بدون دغدغه های جانبی صورت بگیرد.
*باید اعتماد استراتژیک در فضای سایبر افزایش یابد. بدین منظور همکاری و گفتگو در سطوح جهانی، منطقه ای و به شکل دوجانبه و چندجانبه مورد توجه قرار بگیرد و صلح و ثبات در فضای مجازی بیشتر شده، درگیری و حملات در فضای مجازی کمتر شود و از سیاسی شدن موضوعات فنی احتراز شود.
*حفاظت از زیرساخت های حوزه فناوری اطلاعات بیشتر شود. گسترش همکاری و تبادل اطلاعات میان کشورها در این حوزه مؤثر بوده و از سرقت اطلاعات جلوگیری می کند.
*برای حفاظت بهتر از اطلاعات شخصی و مدیریت امنیت اطلاعات تلاش شود. قانون گذاری در مورد جمع آوری، کاربرد، پردازش، انتقال، عرضه و افشای اطلاعات شخصی برای حفظ امنیت کاربران و هم تبادل داده ها و افزایش حفاظت از اطلاعات شخصی و استانداردهای مرتبط در این حوزه مؤثر است.
*باید حفاظت از کودکان و نوجوانان در فضای سایبر تقویت شود. به اشتراک گذاری تجارب قانون گذاری کشورها در مورد جرایم در ارتباط با کودکان و نوجوانان در فضای مجازی و باج گیری مجازی و همینطور ارتقای تمهیدات در ارتباط با حفظ حریم شخصی و افزایش دانش دیجیتال والدین و معلمان در همین راستا باید صورت گیرد.
*همکاری بین المللی برای مقابله با تروریسم سایبری و جرایم سایبری باید افزایش یابد. بدین منظور باید مذاکراتی جهانی و در قالب سازمان ملل میان دولت ها صورت گیرد تا مقابله با جرایم سایبری و تروریسم سایبری امکان پذیر شود.
۳. حرکت به سمت زمامداری مشترک. کشورهای جهان باید نگاهی چندجانبه و تعاملی در زمینه زمامداری و اداره اینترنت داشته باشند و گفتگو و مشورت را در این حوزه در دستور کار قرار دهند.
در همین راستا:
*باید نقش چندجانبه سازمان ملل در حوزه زمامداری فضای سایبر به رسمیت شناخته شود و هنجارها و اصول زمامداری اینترنت از همین مجرا تنظیم و تعیین شود.
*سیستم زمامداری بین المللی مورد پذیرش همگانی ابداع و به اشتراک گذاشته شود. در این حوزه اتحادیه بین المللی مخابرات، کنگره جهانی موبایل، کنفرانس جهانی اینترنت، مجمع زمامداری اینترنت و غیره قادر به نقش آفرینی خواهند بود تا مشارکت دولت ها، سازمان های بین المللی، شرکتهای اینترنتی، جوامع فنی، سازمان های اجتماعی و تک تک شهروندان به این مورد جلب شود.
*مشارکت در مدیریت زیرساخت های اینترنت افزایش یابد و برای این کار هر کشور باید رویه هایی را در این حوزه مشخص کرده و از مشارکت و راهنمایی های جامعه بین المللی هم بهره مند شود.
*استفاده از فناوری ها و اپلیکیشن های تازه برای زمامداری اینترنت باید مورد توجه قرار بگیرد. بدین منظور باید قوانین، مقررات و استانداردهایی جهت استفاده از فناوری ها و نرم افزارهای جدید مانند اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و شبکه های جدید مخابراتی وضع شود و همکاری بین المللی در این حوزه هم بیشتر شود.
*ظرفیت سازی برای زمامداری بهتر در فضای سایبر هم در دستور کار قرار بگیرد. برای این کار کشورها باید پلت فرم هایی برای تبادل نظر و اجرای برنامه های آموزشی و اطلاع رسانی ایجاد کنند که زیر نظر سازمان ملل فعالیت کند و به خصوص به کشورهای در حال توسعه برای مشارکت در زمامداری اینترنت کمک نماید.
۴- بهره مندی مشترک از مزایا. فناوری باید برای کمک به مردم و افزایش کیفیت زندگی آنها به کار گرفته شود، کاهش شکاف دیجیتال و دستیابی به سعادت مشترک هم در این راستا صورت می گیرد.
*بدین منظور باید مزایای استفاده از تجارت الکترونیک به اشتراک گذارده شود. بنابراین کشورها باید موانع دسترسی به بازارهای خویش را کاهش دهند و سازوکارهایی برای به اشتراک گذاری اطلاعات و افزایش اعتماد دوجانبه اتخاذ کنند. ایمن سازی مجاری ارتباطی دیجیتال میان مرزی هم ضروری می باشد.
*باید فرصت های اقتصادی حوزه اقتصاد دیجیتال در شمال آفریقا و غرب خاورمیانه تقویت شود. برای این کار به سیاست گذاری های تازه برای تربیت نسل جدیدی از فعالان حوزه فناوری اطلاعات نیاز است تا محصولات، خدمات، فرایندها و سازمان ها و کسب و کارهای جدیدی را راه اندازی کنند.
*حمایت از گروه های صدمه پذیر باید مورد توجه قرار بگیرد تا آنها بتوانند برای رهایی از فقر از اینترنت استفاده کنند. محصولات و خدمات تازه ای باید برای افراد مسن، معلول و ناتوان جسمی، زنان و کودکان تولید شود. سیاست گذاری های جدید و طراحی ابزار فنی برای افزایش مهارت دیجیتال مردم و افزایش دانش و سواد دیجیتال هم باید مورد توجه باشد.
*فرهنگ تبادل سایبر و آموزش دوجانبه باید ترویج شود. تنوع فرهنگی در فضای سایبر باید مورد احترام باشد و تبادلات فرهنگی در اینترنت و همکاری برای آموزش های متقابل فرهنگی باید مورد توجه باشد. همینطور باید پلت فرم هایی متنوع و جامع و ساز و کارهایی برای تبادل فرهنگی ایجاد شود.
*برای اجرای دستور کار ۲۰۳۰ به منظور توسعه پایدار تلاش شود. بدین منظور همه کشورها باید نگرانی های کشورهای در حال توسعه را مورد توجه قرار دهند تا شکاف دیجیتال کاهش یافته، رشد اقتصادی مداوم تضمین شود و توسعه اجتماعی با استفاده از مزایای آی سی تی ممکن شود.
چنانچه مشاهده می شود بر طبق این دیدگاه غیر استعماری که با رویه های سلطه گرایانه آمریکا و اروپا متفاوت است، اینترنت ابزاری برای ارتقای کل بشریت و نه چند کشور خاص است و برای تبدیل فضای سایبر به محیطی آزاد، ایمن، باز، صلح آمیز و منظم همکاری همه جانبه و مشارکت تمامی کشورها ضروری می باشد. از این طریق می توان دنیای دیجیتال را به ابزاری برای تسریع پیشرفت و رشد انسان ها صرف نظر از رنگ، نژاد، جنسیت، درآمد و غیره مبدل کرد.
منبع: آنی تل
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان آنی تل در مورد این مطلب