گزارش آنی تل؛
اینجا زندگی شما تحت نظر است
به گزارش آنی تل، گجت های هوشمند در گوشه و کنار خانه و حتی دستگاه هایی که سلامت انسان را رصد می کنند، ابزارهای پیچیده ای هستند که بی سروصدا کوچک ترین حرکات و رفتار کاربران را تحت نظر دارند.
خبرگزاری مهر-گروه دانش و فناوری؛ شیوا سعیدی: آیا تاکنون احساس کرده اید که یک نفر شما را تماشا می کند؟ بر می گردید و پشت سرتان هیچ نکته غیر معمولی نمی بینید. اما در عصر دیجیتال و با عنایت به آنکه فرد در کجا قرار دارد، امکان دارد این احتمال چندان دور از ذهن نباشد. هم اکنون میلیاردها ابزار با سنسورهای مختلف در اطراف افراد وجود دارند. جالب آنکه بعضی از آنها جلوی چشمان فرد داخل تلویزیون، یخچال، خودرو و دفتر کار مخفی شده اند.
این ابزارها دانشی بسیار زیاد در رابطه با کاربر دارند و خیلی از آنها اطلاعات را در اینترنت به اشتراک می گذارند.
در سال ۲۰۰۷ میلادی به سختی تصور می شد انقلابی که اپ ها و سرویسهای موبایل شروع کرده اند به کجا منتهی می شود اما این دگرگونی بهایی داشت، بهای سنگین نفوذ به حریم خصوصی و از دست دادن آن. در این انقلاب همانطور که محققان رایانشی که مدیریت داده و حریم خصوصی را پیشبینی کردند، اینترنت به تمام دستگاه ها در خانه ها، دفاتر کار و شهرها گسترده شده و حریم خصوصی بیشتر از پیش در معرض خطر گرفته است.
اینترنت اشیا راهی برای تسهیل زندگی یا نفوذ به زندگی خصوصی
دستگاه های مختلف کاربر، خانه و خودرو ها طوری طراحی شده اند تا زندگی فرد ساده تر شود و فعالیتهای روزانه به صورت اتوماتیک صورت گیرد. با روشن و خاموش کردن لامپ ها هنگام ورود و خروج از اتاق به شما یادآوری می شود گوجه فرنگی های گوشه یخچالتان کمی دیگر فاسد می شود، دمای خانه به دلخواه خود و بر مبنای آب و هوا و ترجیح هریک از اعضای خانه شخصی سازی می شود.
برای انجام دادن این کارها وسایل خانه باید به اینترنت مرتبط باشند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و داده ها را به اشتراک گذارند. بدون دسترسی به اینترنت، ترموستات هوشمند خانه می تواند داده ها در رابطه با فرد را جمع آوری کند، اما نمی داند پیشبینی وضعیت آب و هوا چیست و این وضعیت به اندازه کافی قدرتمند نیست تا تمام اطلاعات را فرآوری کند و تصمیم بگیرد.
اما مساله فقط این نیست که وسایل خانه به وسیله اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. فروشگاه ها و دفاتر کاری و شهرها هم درحال هوشمندتر شدن هستند و دستگاههای هوشمند در این اماکن الزامات خاصی دارند. در واقع اینترنت اشیا الان به شکل گسترده در حمل و نقل و لجستیک، کشاورزی و صنعت اتوماسیون به کار می رود. در سال ۲۰۱۸ میلادی حدود ۲۲ میلیارد دستگاه متصل به اینترنت در سراسر دنیا وجود داشتند و پیشبینی می شود این رقم تا ۲۰۳۰ میلادی به ۵۰ میلیارد دستگاه برسد.
دستگاه های هوشمند از ما چه می دانند
دستگاه های هوشمند طیف وسیعی از اطلاعات کاربران را جمع آوری می کنند. دوربین های امنیتی و دستیارهای هوشمند در واقع دوربین و میکروفون هایی در خانه افراد هستند و اطلاعات ویدئویی و صوتی در رابطه با حضور و فعالیتهای کاربر در خانه جمع آوری می کنند. از طرفی دستگاه هایی مانند تلویزیون های هوشمند از دوربین و میکروفون ها برای جاسوسی از کاربران، لامپ های هوشمند برای ردیابی خواب و ضربان قلب، جاروبرقی هوشمند برای شناسایی اشیای موجود در خانه و ایجاد نقشه ای از موقعیت مکانی آنها در آنجا استفاده می نماید.
گاهی اوقات نظارت بر زندگی فرد بعنوان یک خصوصیت به عاملی برای بازاریابی و تبلیغات تبدیل می شود. مثلا برخی روترهای وای فای می توانند اطلاعات در رابطه با مکان کاربر در خانه فراهم نمایند و حتی با دستگاههای خانه هماهنگ شوند تا حرکات وی را حس کنند.
تولید کنندگان دستگاه ها به صورت معمول وعده می دهند فقط سیستم های تصمیم خودکار هستند و انسان ها دیگر نمی توانند داده ها را رصد کنند. اما همیشه قضیه این طور نیست. بعنوان مثال کارمندان آمازون به بعضی از محاورات با الکسا (دستیار هوشمند) گوش می کردند و آنها را نوشته و تفسیر می کردند و سپس به سیستم های تصمیم گیری خودکار عرضه می دادند.
اما حتی محدود کردن دسترسی به داده های خصوصی به سیستم های تصمیم گیری خودکار می تواند نتایج ناخواسته ای داشته باشد. هرگونه اطلاعاتی که در اینترنت به اشتراک گذاشته می شود در معرض خطر دسترسی هکرها در هر گوشه دنیا قرار دارد و تعداد کمی از دستگاههای متصل به اینترنت ایمن هستند.
این در حالیست که گوشیهای موبایل هم به ابزاری برای رصد افراد تبدیل گشته اند. علاوه بر سنسورهای مختلف مانند مکان یاب که در این دستگاه ها نصب شده، میکروفون ها و دوربین های آنها می توانند اطلاعات افراد را جمع آوری کنند و با عنایت به آنها تبلیغات هدفمند انجام دهند یا این اطلاعات را به همتایان و شرکتهای ثالث دیگر بفروشند. همینطور الگوریتم های نوشته شده برای موبایل ها با عنایت به اطلاعاتی که از میکروفون، دوربین و سنسورهای مختلف جمع آوری می شود، محتواهای مختلفی را به کاربر پیشنهاد می دهد.
هیلی تسوکایاما یکی از فعالان قانونگذاری در بنیاد Electronic Frontier Foundation اعتقاد دارد در آمریکا محدودیت های اندکی در رابطه با شیوه استفاده شرکت ها از داده های کاربران وجود دارد و این امر نقطه شروعی برای فعالیتهای این بنیاد بشمار می رود. او از افراد می خواهد هنگام خرید کادوهای الکترونیک برای دوستان و خانواده حریم خصوصی را در نظر بگیرید.
او در اینباره می گوید: به اطلاعاتی که جمع آوری می شود، فکر کنید و این که چقدر از این که اطلاعات جمع آوری شده در شرکتهای دیگر جریان می یابد و آنرا به اشتراک می گذارند. آنها مجبور نیستند به شما بگویند چه چیزی را و به چه دلیل به اشتراک می گذارند.
چنین دستگاه هایی امکان دارد دستگاههای هوشمندی نظیر ردیاب های سلامت و ابزارهای محبوب خودشناسی مانند کیت های تست دی ان ای باشند.
در همین راستا نشریه گاردین با کمک کارشناسان ریسک های امنیتی بعضی از این محصولات را فاش کرده است.
ردیابی کاربر با دستگاه رصد خواب آمازون
ابزار Halo Rise متعلق به آمازون یک دستگاه رصد خواب است که با کمک الکسا فعال می شود و از فناوری سنسور آرام و بی تماس برای ردیابی حرکات بدن و تنفس جهت محاسبه مراحل خواب استفاده می نماید. به بیان دیگر این دستگاه می داند فرد چه زمان می خوابد و چه زمان بیدار است. هالو علاوه بر رصد تحرکات فرد هنگام خوابیدن، محیط وی را رصد و دمای اتاق، رطوبت، توزیع نور و غیره را ارزیابی می نماید تا کیفیت خواب فرد مشخص شود. این دستگاه سپس به یک اپ متعلق به آمازون به نام هالو متصل می شود و امتیازی برای خواب تعیین می کند.
هرچند آمازون ادعا می کند هیچ دوربین یا میکروفونی در دستگاه نصب نشده، ازاین رو ویدئو یا صوت ثبت نمی شود اما تمام اطلاعاتی که دستگاه در رابطه با الگوی خواب و محیط کاربر رصد می شود به سیستم ابر آمازون فرستاده و پردازش می شود. سیاست حریم خصوصی این شرکت از آن حکایت می کند که کاربران می توانند به سادگی داده های خویش را حذف و ردیابی را متوقف کنند اما اطلاعات آنها با تهیه کنندگان طرف ثالث محتوا به اشتراک گذاشته می شود تا به ارتقای کیفیت ابزار هالو کمک نماید.
تمام اطلاعاتی که دستگاه در رابطه با الگوی خواب و محیط کاربر رصد می شود به سیستم ابر آمازون فرستاده و پردازش و اطلاعات آنها با تهیه کنندگان طرف ثالث محتوا به اشتراک گذاشته می شود از طرفی اپ هالو هم داده هایی در رابطه با این که کاربر چگونه از اپ و دستگاه استفاده می نماید همچون آنکه دستگاه به شارژر متصل شده و این که چه تعداد صفحات در یک اپ خاص باز است یا حتی آنکه فرد از یک خصوصیت خاص بیشترین استفاده را می کند هم ردیابی می کند. دراین میان، چون داده های فرد به صورت سربه سر رمزگذاری نمی گردد، نیروهای مجری قانون هم می توانند از آن استفاده نمایند.
کریس گیلیارد یکی از کارمندان شورای تحقیق علوم اجتماعی در اینباره می گوید: ارتقای این دستگاه ها که خیلی از آنها ارتباط مشکوکی با بهبود نتایج سلامت افراد دارند، جهانی را ایجاد می کنند که در آن هر حرکت و فعالیت بدنی به صورت مداوم تحت نظارت خواهد بود. این نوع از جامعه برای هیچ کس البته به غیر از افرادی که فناوری های مذکور را می فروشند، خوب نیست.
گوگل نست هاب ابزاری برای درآمدزایی از تبلیغات
تاکنون چند نسل این دستگاه هوشمند خانگی که با کمک صوت فعال می شود، به بازار عرضه شده است. این دستگاه مجهز به نمایشگر و دوربین هایی است که در تحت برند امنیت خانگی گوگل ساخته شده اند و به دستیار هوشمند این شرکت متصل می شوند. قابلیت های نسل های مختلف آن اندکی با دیگری متفاوت می باشد اما در کل شامل عملکرد جستجوی اینترنتی، پخش ویدیوهای یوتیوب، خرید کردن و فعالسازی رصد خانه با دوربین و صوت و حتی خواب فرد است. نسل دوم نست هاب دارای یک سنسور تقریبی است که وجود فرد در نزدیکی خویش را حس می کند.
در اینجا باید به یک نکته مهم در رابطه با گوگل اشاره نمود که آن هم شیوه درآمدزایی شرکت از تبلیغات است. ازاین رو جمع آوری اطلاعات در رابطه با فرد بهترین روش برای هدف گرفتن این نوع تبلیغات بشمار می رود. علاوه بر آن شرکت سالانه هزاران درخواست از آژانس های دولتی دریافت می کند چونکه انبوهی از اطلاعات در رابطه با کاربران جمع و نگهداری می کند.
هرچند شرکت ادعا می کند نست هاب کلیپ های صوتی افراد را جمع آوری نمی کند، اما احتمالا از روی کلیپ ها متنی تهیه می شود که برای تبلیغات هدفمند به کار می رود. البته یک دکمه فیزیکی برای خاموش کردن میکروفون وجود دارد و میتوان در صورت تمایل دوربین را خاموش کرد. دوربین های دستگاه می توانند فعالیتهای مختلف از ردیابی فرد ناشناس تا گوش دادن به صوت شکستن شیشه یا خرخر فرد را انجام دهند.
این در حالیست که گوگل برای روش های جمع آوری اطلاعات در رابطه با موضوعات حساسی مانند سقط جنین با انتقادات زیادی روبرو است و کاربر هنگام استفاده باید در نظر داشته باشد با این که تاریخچه جستجو و ارتباطات وی جمع آوری و ذخیره می شود، مشکلی نداشته باشد.
نگرانی از دسترسی افراد به داده های ردیاب های سلامتی و ایرتگ اپل
ردیابی های سلامتی مانند اپل واچ، فیت بیت (متعلق به گوگل) مشهورترین محصولات این نوع دستگاه ها برای فعالیت ها و قابلیت های رصد سلامت هستند. هرچند ردیابی های مکان مانند ایرتگ دستگاههای کوچکی هستند که به کلید یا مایملک افراد می چسبد. عملکرد این دستگاه ها متفاوت می باشد اما در یک دسته جای می گیرند چونکه قابلیت های مختلف مکان یابی دارند.
کارشناسان به صورت کلی نگران توانایی افراد دیگر و نیروهای مجری قانون برای دسترسی به موقعیت مکانی کاربر از راه هر دستگاهی هستند که آنها را ردیابی می کند. ردیاب های سلامتی و ایرتگ همراه کاربر یا وسایل او حرکت می کنند و نقشه ای کامل از مکان هایی که وی به آنجا رفته را فراهم می کنند. البته اپل با استفاده از یک خصوصیت به نام «حفاظت پیشرفته داده ها برای آی کلود» ایمن سازی اطلاعات را تسهیل کرده است. این خصوصیت تمام داده ها را در آی کلود ذخیره می کند همچون اطلاعات موقعیت مکانی ساعت، به صورت رمزگذاری سر به سر ذخیره می شوند.
کارشناسان از مدت ها قبل اخطار داده بودند که احتمالا پلیس از این گجت اپل برای دسترسی به موقعیت های کاربر به صورت قانونی استفاده خواهد نمود.
ایرتگ های اپل نگرانی ها در رابطه با کاربرد احتمالی به شیوه های خطرناک را بالا بردند. بر اساس گزارش ها و شکایاتی که اخیراً ثبت شده، مزاحم ها یا سارقان ایرتگ را به وسایل افراد عادی چسبانده اند تا موقعیت مکانی آنها را ردیابی کنند. با وجود تغییراتی اپل در این دستگاه بوجود آورده تا مشخص شود آیا ایرتگ متعلق به کاربر در نقطه دیگری وجود دارد یا خیر، یک شکایت جدید از آن حکایت می کند که تغییرات بوجود آمده ناکافی بوده اند.
کنترل داده های خصوصی کاربران با کیت های تست دی ان ای
این کیت ها رازهای احتمالی در رابطه با سلامت یا اجداد فرد را مشخص می کنند و شرکت هایی مانند ۲۳and Me، «فمیلی تری دی ان ای» و «انسستوری دی ان ای» هم بسیار محبوب هستند اما معلوم نیست اشتراک گذاری نمونه دی ان ای تا چه حد ایمن است.
این شرکت ها بطور حتم مقدار زیادی اطلاعات خصوصی در رابطه با افراد را کنترل می کنند و احتمال آنکه این اطلاعات با آگهی دهندگان طرف سوم، محققان و حتی نیروهای مجری قانون به اشتراک گذاشته شود زیاد است.
به عنوان مثال «انسستوری» و ۲۳and Me بعد از دریافت رضایت از کاربران داده ها را به صورت ناشناس در اختیار محققان قرار می دهند. این شرکت اعلام نمود تمام فروشندگان را برای نقض حریم خصوصی و اقدامات ایمنی همچون آنکه آیا آنها نسبت به درخواست مجریان قانون پاسخ مثبت می دهند یا خیر، بررسی نموده است.
در خصوص برخی دستگاه ها مانند اسپیکرهای هوشمند یا دوربین ها کاربران می توانند آنها را برای حفظ حریم خصوصی خاموش کنند. اما حتی هنگامی که این گزینه فراهم است، قطع ارتباط دستگاه با اینترنت می تواند کاربرد آنها را بشدت کم کند. همینطور هنگامی که کاربر در محل کار، فروشگاه یا منطقه هوشمند در شهر حضور دارد به چنین گزینه ای دسترسی ندارد، ازاین رو همچنان امکان دارد فرد به صورت ناخواسته در مقابل دستگاههای هوشمند ضعف داشته باشد.
بنابراین بعنوان یک کاربر اهمیت زیادی وجود دارد که با عنایت به بده بستان ها بین حریم خصوصی و راحتی هنگام خرید، نصب و استفاده از دستگاههای متصل به اینترنت باید آگاهانه تصمیم گرفت. این کار البته همیشه ساده نیست. تحقیقات نشان داده مالکان خانه هایی با دستیار هوشمند به صورت دقیق درکی از داده هایی که دستگاه جمع آوری و ذخیره می کند و چه کسی به آنها دسترسی دارد، ندارند.
این خانه امن نیست...
در همین راستا طاها سرهنگی پژوهشگر امنیت سایبری - لابراتوار امنیت پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: اینترنت اشیا امکانات جذابی را برای کاربران بوجود آورده و ورود تجهیزات الکترونیک و تجهیزات سایبری را به زندگی روزمره انسان ها تسهیل کرده است و میتوان گفت این تکنولوژی همانند خانه هوشمند، خودروی هوشمند و کشاورزی هوشمند که زندگی انسان ها را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند صنعت و کسب و کارها را هم تحت تاثیر قرار دهد.
وی اضافه کرد: با ورود صنعت گسترده اینترنت اشیا به گستره پهناور و زندگی، اطلاعاتی در این بستر گردش پیدا می کند و در اختیار عموم قرار می گیرد که می تواند برای کاربران خوشایند نباشد به صورت مثال اگر خانه هوشمندی در نظر گرفته شود که تمام تجهیزاتش هوشمند باشد این اطلاعات امکان دارد از یک ابزار در آشپزخانه ای ساده جمع آوری شود، این که شما از چه رژیم غذایی می توانید استفاده کنید، چه رژیمی بیشتر مدنظرتان است، الگوی مصرف شما چطور است، الگوی نظافت شما چطور است، الگوی پخت و پز شما چه طور است، همه اینها اطلاعاتی هستند که شاید برای کاربران خوشایند نباشد تا در سطح عموم بخواهد منتشر شود.
سرهنگی در ادامه ضمن اشاره به این که متأسفانه بیشتر شرکت هایی که در حوزه اینترنت اشیا کار می کنند اصل اول تجارتشان فروش آن تجهیزات و بستر اتصال کاربران و ایجاد آن اکوسیستم نیست، اظهار داشت: این شرکت ها توانسته اند بازارهای جدیدی برای خودشان کشف کنند که یکی از پردرآمدترین مارکت ها و بازارهایی که برایشان ایجاد شده، بازار سوداگری اطلاعات است که قبلاً تجربه اش را در رسانه های اجتماعی داشتیم و امروز هوشمند تر شدند.
بیشتر شرکت هایی که در حوزه اینترنت اشیا کار می کنند اصل اول تجارتشان فروش آن تجهیزات و بستر اتصال کاربران و ایجاد آن اکوسیستم نیست. این شرکت ها توانسته اند بازارهای جدیدی برای خودشان کشف کنند که یکی از پردرآمدترین مارکت ها و بازارهایی که برایشان ایجاد شده، بازار سوداگری اطلاعات است ایشان در ادامه ضمن اشاره به این که هم اکنون ذائقه سنجی کاربران بر مبنای کنش ها و اقداماتشون در رسانه های اجتماعی کافی نیست و به بحث رفتارشناسی ورود پیدا کرده اند اضافه کرد: رفتار انسان ها را هدف گرفتند و می خواهند عادات ورفتارهای آنها را در دنیای واقعی رصد کنند و بعد بر مبنای آن بتوانند الگو های بازار یابی و الگوهای مختلف تجارت را تعریف کنند مثلا شرکتی که یخچال هوشمند می سازد با استفاده از این، اطلاعاتی می تواند در لحظه رصد کند.
پژوهشگر امنیت سایبری افزود: در چنین فضایی اگر کاربر هوشمندی و آگاهی لازم را نداشته باشد، تبدیل می شود به یک هدف بسیار راحت برای سامانه های جاسوسی به جهت اینکه از اطلاعاتش بخواهدسوء استفاده بشود.
وی همینطور اظهار داشت: یکی از طریق های جذاب کسب در آمد برای شرکتهای تجاری اینست که شاید داده را مستقیم و نفر به نفر و کاربر به کاربر نفروشند یا در معرض افشا قرار ندهند ولی بالاخره یک مجموعه ای از الگوهای رفتاری را می توانند در چارچوب تحلیل هایی، خرید و فروش کنند و در اختیار کمپانی های شخص ثالث قرار دهند.
سرهنگی در ادامه در مورد این که شرکت ها چه استفاده ای از اطلاعات کاربران می برند، اضافه کرد: بحث رفتاری برای تولید کنندگان تجهیزات مهم می باشد و بستگی دارد در چه صنعتی و چه حوزه ای کاربرد داشته باشد مثلا در حوزه خودرو هوشمند، یک کارخانه تولید کننده خودرو اگر این سامانه را بر روی محصولش مستقر کرده باشد خیلی الگوها را می تواند استخراج کند.
وی اضافه کرد: دسترسی و گرد آوری این اطلاعات لزوماً منفی نیست بلکه سازنده هم هست مثلا کارخانه می تواند برای بهبود محصولش، فرآیند تولیدش و به جهت اینکه نواقصی که در فرآیند تولید هست را پوشش دهد، می تواند از آن استفاده نماید.
سرهنگی افزود: اطلاعاتی که برای این کمپانی ها در صدر اهمیت است، اطلاعاتی است که به ذائقه سنجی و تحلیل رفتار کاربر ارتباط مستقیم دارد و اینها ارزشمندترین اطلاعاتی هستند که کمپانی ها به دنبالش هستند که بتوانند بر اساس این اطلاعات سرویس و خدمت جدیدی را طراحی نمایند یا این که بتوانند خدمات یا محصولات گذشته خودشان را بهبود بدهند.
وی به نقش دولت ها در پیشگیری از هک و جاسوسی سایبری و … اشاره نمود و اظهار داشت: بیشتر کشورها متوجه اهمیت این مورد شده اند، کشورهایی که پیش رو هستند یعنی ضریب نفوذ این گونه تجهیزات و ضریب رشد این اکوسیستم ها بالا است متوجه اهمیت این مسئله شده اند و می کوشند با قانون گذاری و رگولاتوری صحیح درآن حوزه، ریسک بروز مخاطرات امنیتی را برای شهروندانشان کنترل کنند. یعنی این به صورت یک فضای مبهم بدون اصول و قوانین برای شهروندانشان رها نمی شود و در کشور ما هم اهمیت این مورد بسیار زیاد است.
پژوهشگر امنیت سایبری لابراتوار امنیت پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات ضمن اشاره به علاقه جوانان کشور به حوزه سایبر و استفاده از تکنولوژی خاطرنشان کرد: تحلیل الگوی مصرف کاربران ایرانی و علاقه مندی هایشان و تحلیل رفتارشان در فضای سایبر نشان داده که ما یکی از کشورهایی هستیم که علاقه زیادی به نقش آفرینی در فضای سایبری و استفاده کردن از این فرصت ها داریم.
وی با اشاره به اینکه وقتی جامعه ای اینقدر علاقه مند است باید فعالیت ناسالم در این فضا را هم بشناسد، اظهار داشت: بسیاری از کشورها با قانونگذاری صحیح، ایجاد نهادهای ناظر و همکاری مؤثرتر با این نهادها توانسته اند تا حدودی در کنترل فضای سایبر نقش سازنده داشته باشند و تا حد زیادی این فضا را از رها شدگی و بی قانون شدن نجات دهند. در کشور ما هم راهکار اصلی همین است یعنی نهادهای مربوطه باید قوانین و تعامل مناسب با نهادهای عرضه دهنده و تولید کننده این ابزارها و خدمات تشکیل دهند تا بتواند از کاربر، منافع و حقوقش محافظت کنند.
ورود دولت ها به حوزه جمع آوری اطلاعات کاربران
به گزارش آنی تل به نقل از مهر، حالا با توجه به نفوذ ابزارهای دیجتال در زندگی کاربران، دولت های سراسر دنیا برای حفظ حریم خصوصی کاربران دست به کار شده اند. آنها مشغول وضع قوانینی برای محافظت از داده های شهروندان هستند و از طرفی کوشش می کنند به افراد اختیار بیشتری در رابطه با شیوه کنترل داده هایشان بدهند. برخی نمونه های این مورد قانون محافظت از داده های عمومی اتحادیه اروپا (جی دی پی آر) و قانون پشتیبانی از حریم خصوصی مصرف کننده کالیفرنیا (سی سی پی ای) است.
با این وجود هنوز راه زیادی تا تأمین حقیقی امنیت داده های کاربران باقی مانده است چون که از طرفی شرکتهای بزرگ فناوری مانند گوگل و اپل هر کدام به نوبه خود کوشش می کنند با استفاده از لابی گری و شیوه های مختلف شدت قوانین را کاهش دهند یا آنکه تصویب قوانین را به تعویق بیندازند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان آنی تل در مورد این مطلب